Dlaczego wmówiłam sobie wtedy, że ona żyje? Dlaczego nie potrafiłam jej pomóc? Dlaczego obserwując jej zakrwawioną twarz i zmiażdżone ciało mój mózg podpowiadał mi, że porusza się klatka piersiowa? Dlaczego jej nie dotknęłam? Dlaczego nic nie powiedziałam? Dlaczego nigdy się nie pożegnałam? Dlaczego nie potrafię żegnać ludzi? Dlaczego nie potrafię przestać kochać? Mój Boże. Mam tyle pytań, tyle łez. Tylu rzeczy nie potrafię sobie wybaczyć. Nie umiem funkcjonować bez przebaczenia. Nie umiem funkcjonować. Nie umiem i nie chcę żyć.
