Ja też szukam sensu, kroczę krętą drogą.

Wyniki egzaminów... Normalnie. Sprawdziłam się, czasu nie cofnę. Nie będę operowała procentami. Z matematyki poszło źle, trudno. Z polskiego poszło pewne dobrze, nie wiem. Chyba wymagam od siebie za dużo. To kolejny etap, w którym przekonałam się, że nie jestem wcale dobra. Te punkciki mi o tym mówią. Nie można przecież zawieść dwa razy, kiedy miało się dwie próby. Nie jestem rozumiana, a powinnam być... przejrzysta?
Kiedyś pisałam dobrze, moje słowa były słowami. A dziś? Dziś ręce nie pracują, czasem odmawiają posłuszeństwa. Siedzę nad kartką i nie wiem co dalej, nie mam słów. Ja się wypaliłam. Umiałam. Wiem, że umiałam. Gdzie to jest? Gdzie ja jestem? To mnie boli. Zeszłam na jakiś zły tor. Nie wiem i nie szukam siebie. Czy talent można zgubić? A może nigdy się go nie miało, a wszystko co było to chwila, jakiś przebłysk? Czym była ta przeszłość?
Niech ktoś ze mną porozmawia w cztery oczy. Ja kogoś potrzebuję, kogoś z zapałkami. Niech mnie przytuli, zanim nie pozostanie po mnie nic. Kogoś dojrzałego, kogoś kto zniósłby moje łzy, które chcę po prostu wylać. Kogoś kto miałby czas, dużo czasu, który mógłby poświęcić na coś tak splątanego, a jednocześnie cennego... co wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Uśmiech dezorientacji.

Kali - Nie tylko ty