piątek, 26 września 2014

kiedy oni mieli schylone głowy, ja bezczelnie patrzyłam w przestrzeń.
mój Chrystus rozłożył ramiona, ale nie z bezsilności. wtedy objął nimi cały mój popękany świat. powiedział, że nie nadszedł czas. że jest jeszcze coś, coś ponad.

2 komentarze:

  1. skyler_29 września 2014 00:27

    Czasem chciałabym takiej nadziei. Tylko czasem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W.2 listopada 2014 19:23

      wszystko bierze się z naszego wnętrza, wszystko jesteśmy w stanie pojąć i oswoić

      Usuń

Jeśli masz zamiar napisać bezsensowny komentarz, który nic nie wnosi - od razu kliknij czerwony krzyżyk. Szanuj mój i swój czas, bo szkoda dnia. :)

Aby skomentować anonimowo, kliknij "skomentuj: Nazwa/Adres URL" wpisując w miejscu Nazwa nick, nie wpisując adresu URL.

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)