I know you can hear me.

rok temu trwał październik dłużej niż założone trzydzieści jeden dni, a październikowa doba miała za mało godzin. bo czym były dwadzieścia cztery godziny wobec świadomości nie-nieskończoności czekającej za rogiem? w tym roku nie było września, po sierpniu zauważyłam październik - znowu odbił się echem od ścian, podkreślił grubą linią drastyczną zmianę daty w zeszycie, zaskoczył przyjściem, bo przecież sekundę, minutę, godzinę, niecały dzień temu, tak bardzo niedawno był tamten październik. a teraz przybył znowu. szczupły stwór stanął za rogiem i odciął pod moją nieuwagę olbrzymi kawałek serpentyny mojej historii. teraz jak wtedy nie pozwolił przeciągnąć dni w stronę trwania, bo nic mnie nie czekało. i zupełnie nagle znowu wyczarował mi październik ten zbuntowany prześmiewca - czas.