Pa-ździernik, czyli podły zdzierca i morderca.

Nie potrafię zniszczonym organizmem przetrawić tego, że skończył się październik. W nagłym przypływie chęci ogarnięcia nieokiełznanego, przykleiłam serce do żeber i rozpoczęłam poszukiwania mózgu. W rzeczywistości szukałam rozległego sensu. Wstydziłam się jednak przyznać do tej niemocy przed kurzem, który jako jedyny ostatnio miał odwagę wypełniać pomieszczenia, w których się znajdowałam. Kiedy poszukiwania kolejny już raz spełzły na niczym zgasiłam światło, zamknęłam drzwi, wyłączyłam telefon i siebie chyba też wyłączyłam zaraz po zasłonięciu zasłonek. Chciałam być mądra, wyciągnąć długopis i napisać gdzieś, na jakiejś poplamionej ścianie albo kartce chociaż, że dziś po raz pierwszy od kilku lat sobotę spędzę w najgorszym dla mnie towarzystwie, bo sama ze sobą. Może nie napisałam tego, bo długopis jak zwykle był zbyt daleko od ręki, ale jak pomyślałam tak zrobiłam i spędzać zaczęłam. Takiego właśnie wpływu nie masz na mnie Ty, ale to co byłeś skłonny po sobie w pewnym sensie pozostawić. Październik skończył się nieco zbyt brutalnie i dobrze, że kurz nie potrafi mówić, bo gdybym to usłyszała, mogłabym tego nie przetrawić.